Mr Big Love

Στην ζωη σου καθημερινά συναντάς πολλούς ανθρώπους, τους μιλάς, τους παρατηρείς, τους συναναστρέφεσαι, κι από τους πολλούς κολλάει το μυαλό σου σε έναν. Παράξενο παιχνίδι που παίζει ο έρωτας. Δεν ξέρεις με σιγουριά τι σε έκανε να τον ερωτευτείς έτσι, δεν είναι οτι σε θάμπωσε κάτι που δεν έχεις ξαναδεί, δε χρειάζεται καν να το πολυσκεφτείς. Απλά νιώθεις κάτι περίεργο να γίνεται πάλι στο στομάχι σου, ίσως να αρχίζουν να φτερουγιζουν οι πεταλούδες σου, Αρχίζεις όλο και περισσότερο να το σκέφτεσαι κι αποφασίζεις πως αυτός είναι ο άνθρωπος που θέλεις να σου κάνει τη ζωή δύσκολη· έτσι, σαν να είναι το πιο απλό πράγμα στον κόσμο. Και καταλήγει να σου την κάνει δύσκολη, χωρίς να ξέρεις ποιος τον έχει βάλει, χωρίς να ξέρεις αν εκείνος το διάλεξε. Σκέφτεσαι τώρα, πότε ήταν η στιγμή που το Ερωτεύτηκες, Αρχίζεις να θυμάσαι την πρώτη φορά που σου μίλησε, ήταν Χριστούγεννα. Θυμάσαι ακόμη την πρώτη φορά που το είδες σκέφτηκες "εγώ με αυτον , ποτέ" Και εκεί την έχεις πατήσει ήδη. Όταν σου μπει η ιδέα ακόμα και αν εκείνη τη στιγμή την απορίψεις. Από τότε Αρχίζεις να χάνεις το μυαλό σου, να συγκεντρώνεσαι μόνο στο πρόσωπο του, στις στιγμές που σου έχει χαρίσει και ας το καταλαβαίνεις εσύ πολύ αργότερα.

Κι οταν τελικά καταλάβεις ότι την πάτησες άντε μετά να τα ξαναβάλεις όλα σε μια σειρά· ζωή, ψυχή και πρόγραμμα. Κι άντε να ζεις με το άγχος που σου επιβάλλει το μέσα σου. Να μη συμπεριφέρεσαι παράλογα αλλά ούτε και πολύ λογικά, να μη ζηλεύεις αλλά να μην είσαι κι αδιάφορος, να περνάς χρόνο με τον άλλον αλλά να μην τον πνίγεις, να λες τι νιώθεις αλλά να μην είσαι ανοιχτό βιβλίο, να είσαι εκεί αλλά να μη σε θεωρεί δεδομένο. Κι όλα αυτά για να μη χάσεις τον άνθρωπό σου. Και τελικά να καταλήγεις να τον χάνεις, επειδή κάποιος από τους δύο αναπόφευκτα κουράζεται να ζει σε αυτήν την ημίτρελη κατάσταση. Κάποιος από τους δύο βρήκε ίσως κάτι καλύτερο από αυτό που του προσφέρεις εσύ. Κάποιος από τους δύο τρώει ένα ακόμη ένα χαστούκι και σκέφτεται τα λόγια που έλεγε την τελευταία φορά που κάποιος τον είχε πληγώσει. "Δεν θα ξανά κλάψω για κανέναν" έλεγε " Δεν θα επιτρέψω στην καρδιά μου να ερωτευτεί ξανά κανέναν, γτ κανένας δεν είναι άξιος να έχει την καρδιά μου" έλεγε.

Κι εκεί, κάπου στο τέλος, πάντα βρίσκεται κάποιος έξυπνος να σε παρηγορήσει ενημερώνοντάς σε πως τίποτα δεν κρατάει για πάντα, πως οι άνθρωποι σμίγουν για να χωρίσουν και πως όλα τα ωραία τελειώνουν με πόνο. λογικές, που πονάνε πολυ λες και στη ζωή γίνονται παντού τα ίδια, λες και δεν υπάρχουν παραδείγματα που ένα ζευγάρι μένει για πάντα μαζί. Κι εσύ θα συμφωνήσεις, είτε για να ξεφορτωθείς τον ηλίθιο, είτε επειδή όντως ή σου συνείδηση τον πιστεύει με όλο της το είναι. Κι όμως μέσα σου ξέρεις πως τίποτα από όλα αυτά δεν είναι αλήθεια, το ξέρεις γιατί μετά από 3 μήνες ακόμη προσπαθείς, προσπαθείς να καταλάβεις, προσπαθείς να αντέξεις το μυαλό σου που όλο περίεργα σκέφτεται, προσπαθείς να σταθείς όρθια, προσπαθείς να συγχωρέσεις.Δε σε νοιάζει αν λένε πως τίποτα δεν κρατάει για πάντα, τουλάχιστον όχι πια. Δε σε ενδιαφέρει καν αν ταιριάζουτε , αν ακούτε την ίδια μουσική, αν προτιμάς βουνό κι εκείνος προτιμάει θάλασσας, εάν 4 μήνες έπαιζες σε παράλληλο σύμπαν χωρίς καν να το γνωρίζεις. Το μόνο που σε νοιάζει είναι αυτό που σκέφτεσαι από την στιγμή που άκουσες εκείνο το τραγούδι " εμείς θ’ αντέξουμε γιατί το είπα εγώ". Σκέφτεσαι τώρα γιατί έχεις πείσμωσει έτσι. Ο έρωτας σε έχει πείσμωσει τόσο και τώρα είναι η στιγμή που σιγομουρμουρας στο εαυτό σου : "Εμείς θα είμαστε μαζί, το πήρα απόφαση· επειδή κουράστηκα να προφητεύω ημερομηνίες λήξης, επειδή κατάλαβα πως όσο περισσότερο φοβάσαι το τέλος τόσο περισσότερο χάνεις τη χαρά της αρχής, κι επειδή μετά από τόσα «χώρια» η ζωή μου χρωστάει ένα τεράστιο «μαζί». Και το «μαζί» μαζί σου δεν είναι τελικά τόσο τρομακτικό όσο πίστευα. Γι’ αυτό θα μείνουμε μαζί, επειδή εσύ ξέρεις να βουλώνεις το στόμα της λογικής μου κι εγώ σε ακολουθώ κρυφοκαμαρώνοντας για το χάλι μου."

Ξέρεις γιατί χωρίζουνε οι άνθρωποι; Από οκνηρία· επειδή απλά βαριούνται να προσπαθήσουν, επειδή βλέπουν λοφάκια άμμου για ολόκληρα βουνά. Χωρίζουν επειδή έχουν κοντή μνήμη, επειδή δε θυμούνται τι στο καλό τους έκανε να ξεχωρίσουν τον άνθρωπό τους ανάμεσα σε τόσους άλλους. Εσύ όμως δε φοβάσαι.

Έχεις μάθει τώρα πια ποιος είναι ο άνθρωπος σου. Καμία τελειότητα δεν ερωτεύτηκες, ούτε τον έπλασε το μυαλό σου όπως ήθελε. Δεν ακολούθησες τις τακτικές του ενθουσιασμού, δε τον ωραιοποίησες, δεν σου πέρασε από το μυαλό να τον φέρεις εγωιστικά στα μέτρα σου και το ίδιο έκανες κι εκεινος. Σου πέταξε φάτσα φόρα πληγές και ράμματα, αλλά σου τα πλάσαρε χωρίς κλάψα και παράπονο. Σου έδειξε το παρελθόν του με έναν τρόπο τέτοιο που δε σε έκανε ούτε να το ζηλέψεις, ούτε να του θυμώσεις, μα σχεδόν σε ανάγκασε να τον αγαπήσεις ξανα απο την αρχη γιατί αυτό τον έπλασε και τον έφερε σ’ εσένα. Γιατί αν ήταν άξιο να είναι παρόν του τώρα δε θα ηταν εδώ.

Και το μονο που θελεις να του πεις ειναι πως .. "Εμείς θα είμαστε μαζί επειδή έβαλες στοίχημα να χαμογελάω εξαιτίας σου, επειδή πέρα από το να με ξεντύνεις φροντίζεις και να με σκεπάζεις για να μην κρυώσω, να έχεις όσα μου λείπουν και να μου δείχνεις πως τα συναισθήματά σου είναι μεγαλύτερα από τον εγωισμό σου. Θα μείνουμε μαζί, δε σηκώνω κουβέντα· ακόμα κι όταν δεν μπορώ να μας προστατέψω από άσχημες μέρες, υπόσχομαι να σου ομορφαίνω τις νύχτες. Υπόσχομαι να είμαι για σένα εδω."

Ησύχασε λοιπόν κι άσε τους να λένε, λίγο να σε νοιάζει. Άσε τους αλλους να περιμένουν στη γωνία για να μας πούνε πως μας είχαν προειδοποιήσει. Δεν μπορεί κάποια στιγμή θα κουραστούν, θα νιώσουν ηλίθιοι, θα τους ξεφορτωθεις. Εσύ κρατά μόνο το πως θ’ αντέξετε κόντρα στο μελλον. Αρκεί να το θέλετε. Αρκεί να αντέχετε μαζί.