ΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ..

Ο έρωτας στο μυαλό μας έχει την εμφάνιση ενός μικρού αγγέλου με τόξο. Ένας άγγελος που για εκείνον είναι μόνο ένα παιχνίδι, ένα παιχνίδι στο οποίο παίζει μαζί μας και ναι, έχει την δύναμη να σε κάνει να αγαπάς κάποιον που μπορεί να γνωρίζεις ελάχιστα και πριν προλάβεις να μάθεις τα ελαττώματά του, τα έχεις ήδη ερωτευτεί. Μα είναι ωραίος ο έρωτας, γιατί από μικρά πράγματα γεννιέται κι αναπτύσσεται. Σίγουρα το έχεις νιώσει κι εσύ. Ξέρεις πώς είναι. Όλοι ξέρουμε. Γιατί όλοι μας κάποια στιγμή το αισθανθήκαμε. Δεν έχει σημασία αν είναι ο πρώτος, ο δεύτερος, ο τρίτος έρωτας. Δεν είναι ποσοτικό το ζήτημα. Ερωτευόμαστε, παθιαζόμαστε, ονειρευόμαστε, σχεδιάζουμε, το ζούμε. Κι αυτό είναι σημαντικό. Να μπορείς να νιώσεις. Να μην είσαι κενός από συναισθήματα. Ωστόσο, τι γίνεται όταν έρχεται εκείνος ο ένας; Αυτός που σε αποδυναμώνει. Που παραλύεις στη σκέψη του, που χαμογελάς σαν τρελό κάθε φορά που σου μιλάει, που δεν κοιμάσαι στη θύμησή του. Τον σκέφτεσαι, ναι, όχι τόσο συχνά πια, αλλά είναι αυτές οι στιγμές που έρχεται στο μυαλό σου τόσο έντονα. και τι γίνεται όταν θα φύγει? Κι είναι ο ίδιος που ενώ πια δεν υπάρχει στη ζωή σου, πάλι τον σκέφτεσαι. Έντονα, δυνατά. Σκέφτεσαι τα χρόνια που περάσανε δίπλα του, και ναι είπα δίπλα του γιατί ακόμη και όταν ήταν μακριά έβρισκε ένα τρόπο να είναι εκεί, μαζί σου. Περάσανε 4 χρόνια σχεδόν και αυτό το πρόσωπο έγινε κομμάτι τη ζωής σου χωρίς να το καταλάβεις. Γινόταν κάθε μέρα κομμάτι σου κι εσύ εξακολουθούσες να μην το αντιλαμβάνεσαι. Κι αυτό το μοναδικό πρόσωπο έγινε η δική σου ιστορία. Ίσως να χώρισαν οι δρόμοι σας με τον πιο απρόσωπο τρόπο. Ίσως να μην περίμενες ποτέ πως θα φύγει έτσι, τόσο άψυχα και τόσο εγωιστικά, όμως κατάλαβες ότι είχε δίκιο. Γιατί τη στιγμή που ένιωσε πως θα καταστρέψει ότι όμορφο είχατε φτιάξει, τόλμησε να αποχωρήσει και να το διαφυλάξει όλο αυτό. Τόλμησε ο ίδιος και για τους δυο σας. Για να μην εκμηδενίσει αυτό το νέο κομμάτι που είχατε φτιάξει μαζί, για να το προστατεύσει, να το κρατήσει για πάντα δυνατό και ξεχωριστό. Και αυτό είναι ότι πιο ειλικρινή έχεις νιώσει ποτέ. Τη στιγμή εκείνη όμως απλά φεύγεις με αξιοπρέπεια και κλαις γιατί κατάλαβες ότι θα προχωρήσεις κι εσύ. Μόνη σου όμως κάτι που δεν ήθελες να κάνεις τότε. Όσο κι αν στεναχωριέσαι, τη στιγμή που φεύγεις, οφείλεις να τον αγαπάς περισσότερο. Γιατί με τον τρόπο του κατάλαβες ότι ένιωσε το ίδιο χωρίς κανένα ψεγάδι απογοήτευσης. Χωρίς κανένα ψέμα, χωρίς καμία κοροϊδία. Ο μόνος άνθρωπος που δεν σου είπε ψέματα, που δεν σε κορόιδεψε. Οφείλεις να σκεφτείς πως ίσως ήταν και τύχη αυτό το ξαφνικό δέσιμο απ’ την πρώτη στιγμή. Γιατί υπάρχουν κι αυτοί που ερωτεύτηκαν χωρίς ανταπόκριση. Άλλοι μπορεί να έζησαν μαζί και κάποια στιγμή να χώρισαν οι δρόμοι τους και κάποιοι άλλοι μπορεί αυτή τη στιγμή να είναι ακόμα μαζί. Το κοινό τους σημείο είναι ένα όμως: Ότι κανείς τους δεν πρόκειται να ξεχάσει. Όπως και εσείς... Ούτε εσύ. Ούτε εκείνος, θα ξεχάσει. Και σου το δείχνει στο τρόπο που σου μιλάει, στο τρόπο που σε κοιτάζει - πάντα είχατε ένα περίεργο τρόπο να μιλάτε με τα μάτια. Και χαίρεσαι. Μπορεί να πέρασαν από το μυαλό σου σκέψεις πως δεν το χειρίστηκες σωστά, πως αν γυρνούσες το χρόνο πίσω θα το διαχειριζόσουν διαφορετικά, όμως είναι λάθος. Δε γυρνάς το χρόνο ούτε τον τρέχεις. Φέρθηκες κι ένιωσες όπως είχες τη δύναμη τότε να το κάνεις. Μη σε τρομάζει που δεν μπορείς να ξεχάσεις, δε θα γίνει ποτέ αυτό. Όχι γιατί δεν μπορείς να προχωρήσεις, ίσα-ίσα, αλλά γιατί με εκείνον τον άνθρωπο έμαθες πώς είναι να ερωτεύεσαι με ανιδιοτέλεια. Πώς είναι να λυπάσαι με όλη σου την ψυχή. Πώς είναι να νιώθεις με υπερβολή! Και ξέρεις πως όσο και μπροστά να πάτε πάντα θα είστε ο ένας δίπλα στον άλλον. Είναι ένα μοναδικό κομμάτι στη ζωή σου και το ξέρεις καλά πως και για εκείνον είναι το ίδιο. Κι όταν τελικά φτάσεις στο σημείο να τα σκεφτείς όλα αυτά με ψυχραιμία, τότε και μόνο τότε καταλαβαίνεις. Όταν κάποιος σε κορόιδεψε, σε πλήγωσε, σου είπε ψέματα τα συνειδητοποιείς και αρχίζεις να πιστεύεις αλλιώς. Αρχίζεις να μετράς λάθη και βλέπεις πως εκείνος δεν είχε λάθη, ούτε ψέματα, ούτε κοροϊδία αλλά αγάπη και αυτό το κατάλαβες όταν έτρεμε κάθε φορά που πάθαινες κάτι, δεν τον ένοιαζε ο εαυτό του αλλά το μόνο που τον ένοιαζε ήσουν εσύ, ακόμη και τώρα αυτό τον νοιάζει, τον νοιάζει μόνο να προσέχεις. Και ήταν αληθινός, γιατί ακόμη και την στιγμή που έφυγε ήξερες τον αληθινό λόγο που έφευγε, δεν σε κορόιδεψε ποτέ, δεν σου είπε ποτέ κάτι που δεν το ένιωθε πολύ και ας μην το κατάλαβες τότε. Και κάπως έτσι άλλαξες κι εσύ και τα συναισθήματά σου μπορεί να είναι πιο μετρημένα πια, αλλά δε θα συγκρίνονται με εκείνα ποτέ ξανά. Μεγάλωσες κι όσα είσαι έτοιμη να μοιραστείς, μπορεί να μην φτάνουν σε εκείνα που είχες νιώσει κάποτε αλλά είναι πια σημαντικά όπως κι εσύ και δυνατά όσα κι εσύ. Γιατί οι εμπειρίες κι ο χρόνος σε δυνάμωσαν. Άρχισες βέβαια να βάζεις και περισσότερα φίλτρα, αλλά δεν ξέρω αν είναι απαραίτητα κακό αυτό. Να είσαι μόνο έτοιμος να δεις αυτό που θα έρθει. ....και εκείνος;; Εκείνος θα είναι πάντα σε μια άκρη της καρδιά σου, να σου θυμίζει το πιο ξεχωριστό κομμάτι που σου πρόσφερε με τον δικό του τρόπο!! ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΎΔΙ ΣΑΣ ΘΑ ΠΑΊΖΕΙ ΠΆΝΤΑ ΚΑΠΟΥ ΧΑΜΗΛΌΦΩΝΑ!