Θέλω έναν άνθρωπο, όλο δικό μου!

Βαρέθηκα πια να ακούω ιστορίες συναισθηματικά ανάπηρες, μισοτελειωμένες, πικρές, καρδιές που τρέχουνε στις κατηφόρες ιδρωμένες από χαρά γεμάτες χρώματα και δυνατά γέλια και φωνές κι όμως στο τέλος του δρόμου βρίσκουνε γκρεμό κι και ξαφνικα ολα σταματούν απότομα. Βαρέθηκα πια να βλέπω σχέσεις επιφανειακές, ανθρώπινες σχέσεις που τριγυρνούν εδώ και εκεί σαν σκιές, τρελαμένες στην αρχή, φθαρμένες στο τέλος! Βαρέθηκα κάθε φορά να ξεκινάνε τέλεια και στο δρόμο να χαλάει και να καταλήγει στο κενό. Και μετα απο λιγο φτου πάλι απ’την αρχή! Χέρια αγγίζουν, χείλη γεύονται, σώματα ενώνονται, γέλια ακούγονται και όλα αυτά χάνονται σε μια στιγμή. Μια στιγμή σε γυρίζει στο μηδέν και όλα όσα όμορφα έζησες πνίγονται, σβήνονται, χάνονται. Ξαφνικά νιώθεις πως το όνειρο τελείωσε και η πραγματικότητα είναι δεν θυμίζει τίποτα από αυτό που ζούσες μέχρι τώρα. Κι εγώ όλα αυτά τα βαρέθηκα! Θέλω έναν άνθρωπο ολόδικό μου και να είμαι ολόδική του! Να είναι η πρώτη μου έγνοια όταν ξυπνώ, να σφίγγω δυνατά το μαξιλάρι στην σκέψη του πριν κοιμηθώ, να φιλά τα δάκρυά μου και να ξαφνιάζεται απ’ τα δυνατά μου γέλια. Να γίνομαι καλύτερη και να γίνεται κι εκείνος.Να με βλέπω μες στα μάτια του και να βλεπω μόνο εμένα και καμιά άλλη. Όταν φορές θα τρέχω μέσα σ’ έναν λαβύρινθο απελπισμένη ψάχνοντας να βρω γαλήνη, να μου την δίνει εκείνος. Να την βρίσκω στην αγκαλιά του.

Θέλω έναν άνθρωπο να μου ταιριάζει και να μας το λένε όλοι,να μη μου λέει μεγάλα λόγια μα ούτε και δειλά,να έχω ένα γλυκό του “Καληνύχτα” κάθε βράδυ και ενα χαμογελαστό του “Καλημέρα” κάθε πρωί!!! Να μου μιλάει και να τον ακούω απλά, να μην ψαχνω στα λόγια του να λύσω αινίγματα. Θέλω έναν άνθρωπο να του διαβάζω τα άρθρα μου και να μ”έχει αγκαλιά,να του μιλώ για όλες τις σκέψεις μου χωρίς να φοβάμαι,να κάνω σχέδια μαζί του και να μην τρέμω μήπως τον χάσω το επόμενο λεπτό.

Θέλω έναν άνθρωπο να είναι μαζί μου γι’αυτό που είμαι,να με κοιτάει στα μάτια και να χαμογελά,να με παίρνει στη μέση της νύχτας τηλέφωνο,έτσι απλά…για να ακούσει τη φωνή μου. Θέλω έναν άνθρωπο να με σηκώνει με το χαμόγελο του όταν με γονατίζει ο κόσμος. Θέλω έναν άνθρωπο να ‘χει στο στόμα του ασφαλές το όνομά μου,να με αφήνει να ‘χω και εγώ όνειρα και να μη με πνίγει με τα δικά του,αλλά να κάνουμε όνειρα και για το κοινό μας μέλλον.

Θέλω έναν άνθρωπο να βάζει το γράμμα μου πρώτο πριν το δικό του! Θέλω έναν άνθρωπο να διαφωνούμε όταν υπάρχει λόγος. Θέλω εκείνον που θα καταφέρει να με διαχειριστεί χωρίς να θέλει να με αλλάξει. Και αν εσύ... έχεις έναν άνθρωπο ολόδικό σου, θα σου μοιάζει. Κράτα τον, Αγάπα τον, κάνε τον Θεό σου και Λάτρεψέ τον. Φρόντισέ τον και δείξ’ του το, μίλα του και κράτα του το χέρι σφιχτά μέσα στο δικό σου. Ο έρωτας, είναι λουλούδι. Μην το ξεριζώσεις άδικα, μην το μαδήσεις, μην το μαρανεις.