Η ώρα της αποφοίτησης! (part 2)

Τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής μας, αυτά που ποτέ δε θα ξεχάσουμε και που πάντα θα νοσταλγούμε με ένα χαμόγελο κι έναν αναστεναγμό, δεν τα περάσαμε σε θρανία και σχολικές αίθουσες, αλλά σε έδρανα και τάξεις πανεπιστημίων. Δεν ξέρω τι απ’ όλα κάνει τα φοιτητικά μας χρόνια να πιάνουν τόσο ξεχωριστό χώρο στην καρδιά μας, ίσως όλα. Η διστακτική αρχή, το ανακουφιστικό τέλος όταν κρατήσεις στα χέρια σου το πτυχίο και φυσικά όλο το ενδιάμεσο.

Και αυτή τη φορά που ταξίδεψες σε αυτό το πολυπόθητο νησάκι για να παρουσιάσεις την πτυχιακή σου, η φοιτητική σου ζωή πέρασε μπροστά από τα μάτια σου και κατάλαβες επιτέλους πως αυτό το κεφάλαιο ήρθε η ώρα να κλείσει ακόμα κι αν δεν είσαι ψυχολογικά έτοιμη να ξεκινήσεις ένα νέο. Τα κατάφερες όμως κι εσύ. Η πτυχιακή σου πέρασε με καλό βαθμό και το πτυχίο φάνηκε να βρίσκεται πλέον μια ανακοίνωση ημερομηνίας μακριά.

Και ξαφνικά, ξέχασες όλες τις εξεταστικές κι όλα τα ατελείωτα ξενύχτια. Ξέχασες τα υποχρεωτικά μαθήματα τα εργαστήρια, τα κομμένα μαθήματα. Θυμάσαι μόνο τους καφέδες και τα κρουασάν του κυλικείου, τα φοιτητικά πάρτι, το «πρόσωπο» που έκανε τα πρωινά ξυπνήματα λίγο πιο υποφερτά και τη φίλη σου που σου έμεινε για μια ζωή να σου θυμίζει τα καλύτερά σου χρόνια.

Κοιτάς πίσω σου και συγκινείσαι. Εδώ πέρασες 4 χρόνια, κοιτάς πίσω σου τι αφήνεις και θες να κλάψεις. Νιώθεις ότι μέσα σ’ αυτά τα λίγα χρόνια γράφτηκε όλη σου η ζωή.

Άρχισες έτσι να ζεις και να χαίρεσαι την κάθε μέρα που περνάει εκεί, να προσπαθείς να γυρίσεις το χρόνο πίσω, χωρίς να έχει αλλάξει τίποτα να χαθείς μέσα στις λίγες μέρες του ταξιδιού σου εκεί.

Είσαι σε μια φάση αφασία. Συνειδητοποιείς ότι φεύγει η ξεγνοιασιά των φοιτητικών σου χρόνων. Και ξαφνικά δεν είσαι ούτε έφηβος, ούτε ενήλικας. Μπαίνεις στην μεταβατική ηλικία σου, όπου από παιδί πρέπει να γίνεις εργαζόμενος πολίτης που πρέπει να αρχίσει να συντηρεί τον εαυτό του και να πληρώνει το νοίκι και τα έξοδά του. Τώρα είναι που ωριμάζεις, τώρα κτίζεται ο πραγματικός σου εαυτός και ζητά την προσοχή σου. Έτσι είναι η ζωή. Κι έτσι θα είναι.

Η ζωή τώρα ξεκινάει, τώρα έρχονται τα πραγματικά ενδιαφέροντα. Αυτά τα χρόνια ήξερες πως είναι λίγα και πως θα περάσουν σύντομα. Και τώρα που η μέρες περάσανε και θα φτάσει η μεγάλη στιγμή! Ευχή σου σε όλους «καλή συνέχεια» και κυρίως στον εαυτό σου!

Πέτα ψηλά το τήβεννο σου και κάνε μία ματιά στον ουρανό, σαν να το κάνεις στο μέλλον που έρχεται!